ret!
Yaşamaktan nefret ediyor olmak bir suç mu? Ötenazi kanun dışı ama intihar değil. Katil olabiliyosun ama kendini öldürdüğün zaman bu bir suç olmuyor? Savcı ne diyor, "Allahından bulsun" mu?
Gerzek gerzek yaşıyoruz anasını satayım. Bu ortamda yaşamak isteyen kim var anlam veremiyorum. Geçenlerde bir arkadaşıma "Aklı başında olan, kafası ve mantığı çalışan, etrafını izleyebilen her insan intihar etmek zorundadır, aksi halde (yani intihar etmiyorsa) delidir" dedim. Anlamadı HAHAHA. Hem deli olduğunu inkar etti, hem de yaşamanın ne kadar güzel olabileceğini "a aa, ne alakası var canım" diyerek ifade etmeye çabaladı. Ben yer miyim ama? Yemedim tabi ama giren çıkan yine bana, o ne konuştuğumuzu bile anlamadı. Ben ona intihara meyilliyim dedim, o da bana hadi canım sen de gibilerinden anlamaz şeyler söyledi.
Yakarım lan buraları! Hadi siktirin gidin evinize! Annelerinizin ellerinden öperim yalnız. Cennet annelerin ayakları altındadır, cehennem fahişelerin bacakaralarındadır. Cehennem alkollü içecek şişelerinin dibindedir. Cehennem içkili vallah bir elham diye kelime esprisi yapanlaradır. Cehennem cennetten daha yakın mesafededir. Cehennem annelerin ağzının ortasına vurulan yumruktadır. Cehennem devlet başkanına atılan yumurtadır. Cehennem sensin, benim.
Ben sevmiyorum ya yaşamayı. Hani ne olursa olsun, her zımbırtının kötü ve iyi yanları vardır ya, ben sıçtım ya iyice. İnsan nasıl bütün seçimlerini yanlış yapar da sonra sokakta adamım diye gezer? Hani tamam, hasbel kader bir hayat sürüyorsundur, o zaman kimse sana bişey diyemeyebilir. Ama tüm seçme şansları senin elinden geçmiş olmasına rağmen sıçmışsan, o zaman sen nesindir? Ya aptalsındır, ya hislerine yenik düşen otokontrolü zayıf bir insansındır, ya da her ne olursa olsun bir yerlerde sıçmış ya da sıçmakta olan bir insansındır. Sana insan diyenin ta amına koyayım, sen bir meleksin onur. Ama bok toplayan melek. 5 yaşındaki çocukların ilk düşen dişlerini alıp yerine en yakın foseptiğe sıçma meleğiyim ben. Evet buldum. Karikatür vardır, petrol sıçan bir süper kahraman. Ben de bir meleğim, diş-kaka takası meleği. Evet bu bana uyar. İçinde hem çocuk var, hem hayal var, hem ilahi bir durum söz konusu, hem ayıp belden aşağı durumları... İşte ben buldum artık kimliğimi. Ey İlçe Nüfus Müdürü, duy sesimi! Bundan böyle ben bir meleğim, kimliğim ne mavi, ne turuncu, ne de üzerinde TC, GR gibi şeyler yazıyo. Ben artık bir meleğim. Dish-To-Kaka perisiyim ben. Tek gecede 126 diş toplayıp, 211 kere kaka yapabilir, tam tamına 577 kez sifon çekebilirim. Ve hatta en kısa zamanda helanın rezonansını bulup türk sana musikisi icra edebilirim.
Napalm istiyorum. biri kafama atsın istiyorum. tam olarak şu anda üşenmeden wikipedia'ya bakmak ve en acılı ölümü öğrenmek ve kendimi ona hazırlamak istiyorum. boğulmaksa boğulmak, yanmak, açlıktan / susuzluktan ölmek, aşırı ilaçtan yada başka bişeyden ölmek. Belki izini sürdüğüm yorgunluktan ölmek. Yok ya, bu o kadar acılı olmaaz, kalbin durur ve gidersin. Acılı olması gerekli, başıma o gelmeli.
Ben nerde hata yaptım, bulamıyorum.
27 Ekim 2011
Kahır
Selamun aleyküm ağalar,
Kendi kendime konuşmaktan iyice baydım artık. Son zamanlarda kerte kerte, adım adım kafayı çiziyorum ve bunun o kadar iyi farkındayım ki müdahale edemiyorum. Hani kışın haberlerde çıkar ya, arabalar tatlı tatlı kayarlar, içindekiler de öyle sessizce durup izlerler ön camdan, evlerindeki aptal kutusuna bakar gibi bakarlar, sonunda araba gider daha önce tatlı tatlı kayıp durmuş başka bir arabaya çarpar. Ben de öyle tatlı tatlı kaydığımı hissediyorum. Ön camdan seyrediyorum kendimi, nasıl kaydığımı. Biletim de en ön sırada. Her anına iyice şahit oluyorum. Bazen gözlerimi kapatıp kimi kısımları görmemek için çabalıyorum. Benim ben olmayan, artık değişip zalimleşmiş ben olduğum kısımlarda gözlerimi kapatmak istiyorum, benim ben olmadığım kısımlardan korkuyorum. Ama Otomatik Portakal'daki tedavideyim sanki. Gözlerim kapanmıyo, hatta daha beter, hiçbirşeyi kaçırmayayım diye arkadan destek veriyor birileri.
Fazla yorulmuş olabilirim. Durmadan, nefes almadan, gece ve gündüz, haftaiçi ve haftasonu bişeylerin peşinde koşuyorum. Aynı yerde, aynı makinelerin ve insanların arasında. Hayatımın hiçbir döneminde bu kadar kapalı kalmamıştım. O da sorun değil aslında, dayanılamayacak birşey yok. Bu curcunaya girmek benim, sadece benim tercihimdi. Ama sorunlarımla baş edecek gücü ve desteği bulamıyorum herhangi bir noktadan. Destek olmadan ne kadar süre ayakta durabilirsin? Peki arkandaki duvara yaslanıp ne kadar ayakta durabilirsin?
Çok ağır şeyler yazacağım insanlar hakkında. Aslında yazmalıyım da. Dürüstlük bunu gerektirir; bilip de bilmiyormuş gibi yapmak riyakarlıktır. Yine de yazamayacak ve söyleyemeyeceğim. Çünkü son zamanlarda artık ben olmayan ben riyakar olmaya başladı. Ayrıca toplum da riyakar. Kral çıplak diye bağıran çocuk hikayenin sonundadır. Ama o çocuk için hikaye yeni başlar. Ne olmuştur o çocuğa daha sonra? Ailesi ile birlikte halkın önünde cadı oldukları ilan ederek asılmış olmaları mı, yoksa yeni kral tarafından ödüllendirilmiş olmaları mı daha yüksek ihtimal?
Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar demişler. Dün akşam geç bir saatte hala çalışırken arayan en en en yakınımdaki arkadaşım bana olan ilgisizliğini son derece açık olarak belirtirken bir anda tepem attı. Ağzıma gelen herşeyi söyledim ona. Ne kadar aptalca davrandığını, insanların hiçbir iyiliği hak etmediğini, bundan böyle kimseye hak ettiğinden ya da bana verdiğinden daha fazla değer vermeyeceğimi filan bağırdım. Bir an duraladım, aslında çok ateşliydim, saatlerce anlatacak gibiydim ama karşıdan ses gelmiyordu hiç. O arkadaşım dünya yıkılsa arada mutlaka bık bık diye gereksiz sesler çıkarırdı. Meğer telefonun şarjı bitmiş. Başka bir arkadaşımın verdiği hediye olmasa o anda makinenin içine atıp parçalayacaktım telefonu. Delirdiğini sandığın zaman hala otokontrolü elinden bırakmamışsan aslında delirmemişsin demektir. 'Sana Gül Bahçesi Vadetmedim' isimli süper kitabın 199. sayfasının üst kısmında delilik ve deli olmamakla ilgili çok başarılı bir ayrım var. Kitap yanımda değil, ama elinizde varsa açıp bakın, ne diyim.
Delilik nedir bu arada? Doktor denen uzmanlar, bu işin eğitimini almış insanlar belli testlere ya da toplumsal dengelere verilen tepkiler ve reaksiyonlar sonucu kişinin deli olduğuna karar verirler. Peki normal olmak nedir? Deli olmayana normal, ya da normal olmayana deli dersen, aslında deli ile normal arasında portakal ile mandalina kadar fark kalır ki, ne kadar yakından baktığına bağlı.
Haa, tam olarak yeri gelmişken söylemek istiyorum. Bir işe, bir düşünceye konsantre olmuşken, ya da yeteri kadar uzun süre bişeylere konsantre olduktan sonra kendini tam salmışken, uyurken, düşüncelerini özgür kılmışken, tam sarhoş olmak üzere, çakırkeyif kademesini geçmek üzereyken, ot içerken, sevişirken, koşarken, motosiklet kullanırken, yere eğilmişken, fırça atarken, fırça yerken ve daha bilimum durumlarda çalan telefondan NEFRET EDİYORUM! Az önce telefon çaldı, toplam 15 dakika hiç bir şey ko nu şul ma dı ve hiç bir sorum çözümlenmedi ve hiçbir konu tartışılmadı ve hiçbir yeni şeye başlanmadı ve hiçbir eski şey devam ettirilmedi ve tamaaaamı boş, bomboş bir konuşma yapıldı. Kazanan türksel olsun, hediyeleri göte giren kola şişeleri olsun, A oum! Raga Oktay bana gelsin, o da sensin. Ragaoktay ile çiçekbozuğusuratlıadınıhatırlamadığımadam sevişsinler. Demek istediğim insan aynı anda sadece ve sadece tek bir şeyle ilgilenmelidir. Asla ve asla ve asla bir konuda zihnen bir yoğunlaşma varsa, ya da zihin tamamen gevşetilerek tüm tasmalardan bağlardan teker teker kopartılmak isteniyorsa ve ilk birkaç adım atıldıysa telefon çalmamalı. Hee, ya da salak ben, siktir git telefonu kapat hayvan herif. Sonra da şikayet et. Gerzek.
Kendi kendime konuşmaktan iyice baydım artık. Son zamanlarda kerte kerte, adım adım kafayı çiziyorum ve bunun o kadar iyi farkındayım ki müdahale edemiyorum. Hani kışın haberlerde çıkar ya, arabalar tatlı tatlı kayarlar, içindekiler de öyle sessizce durup izlerler ön camdan, evlerindeki aptal kutusuna bakar gibi bakarlar, sonunda araba gider daha önce tatlı tatlı kayıp durmuş başka bir arabaya çarpar. Ben de öyle tatlı tatlı kaydığımı hissediyorum. Ön camdan seyrediyorum kendimi, nasıl kaydığımı. Biletim de en ön sırada. Her anına iyice şahit oluyorum. Bazen gözlerimi kapatıp kimi kısımları görmemek için çabalıyorum. Benim ben olmayan, artık değişip zalimleşmiş ben olduğum kısımlarda gözlerimi kapatmak istiyorum, benim ben olmadığım kısımlardan korkuyorum. Ama Otomatik Portakal'daki tedavideyim sanki. Gözlerim kapanmıyo, hatta daha beter, hiçbirşeyi kaçırmayayım diye arkadan destek veriyor birileri.
Fazla yorulmuş olabilirim. Durmadan, nefes almadan, gece ve gündüz, haftaiçi ve haftasonu bişeylerin peşinde koşuyorum. Aynı yerde, aynı makinelerin ve insanların arasında. Hayatımın hiçbir döneminde bu kadar kapalı kalmamıştım. O da sorun değil aslında, dayanılamayacak birşey yok. Bu curcunaya girmek benim, sadece benim tercihimdi. Ama sorunlarımla baş edecek gücü ve desteği bulamıyorum herhangi bir noktadan. Destek olmadan ne kadar süre ayakta durabilirsin? Peki arkandaki duvara yaslanıp ne kadar ayakta durabilirsin?
Çok ağır şeyler yazacağım insanlar hakkında. Aslında yazmalıyım da. Dürüstlük bunu gerektirir; bilip de bilmiyormuş gibi yapmak riyakarlıktır. Yine de yazamayacak ve söyleyemeyeceğim. Çünkü son zamanlarda artık ben olmayan ben riyakar olmaya başladı. Ayrıca toplum da riyakar. Kral çıplak diye bağıran çocuk hikayenin sonundadır. Ama o çocuk için hikaye yeni başlar. Ne olmuştur o çocuğa daha sonra? Ailesi ile birlikte halkın önünde cadı oldukları ilan ederek asılmış olmaları mı, yoksa yeni kral tarafından ödüllendirilmiş olmaları mı daha yüksek ihtimal?
Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar demişler. Dün akşam geç bir saatte hala çalışırken arayan en en en yakınımdaki arkadaşım bana olan ilgisizliğini son derece açık olarak belirtirken bir anda tepem attı. Ağzıma gelen herşeyi söyledim ona. Ne kadar aptalca davrandığını, insanların hiçbir iyiliği hak etmediğini, bundan böyle kimseye hak ettiğinden ya da bana verdiğinden daha fazla değer vermeyeceğimi filan bağırdım. Bir an duraladım, aslında çok ateşliydim, saatlerce anlatacak gibiydim ama karşıdan ses gelmiyordu hiç. O arkadaşım dünya yıkılsa arada mutlaka bık bık diye gereksiz sesler çıkarırdı. Meğer telefonun şarjı bitmiş. Başka bir arkadaşımın verdiği hediye olmasa o anda makinenin içine atıp parçalayacaktım telefonu. Delirdiğini sandığın zaman hala otokontrolü elinden bırakmamışsan aslında delirmemişsin demektir. 'Sana Gül Bahçesi Vadetmedim' isimli süper kitabın 199. sayfasının üst kısmında delilik ve deli olmamakla ilgili çok başarılı bir ayrım var. Kitap yanımda değil, ama elinizde varsa açıp bakın, ne diyim.
Delilik nedir bu arada? Doktor denen uzmanlar, bu işin eğitimini almış insanlar belli testlere ya da toplumsal dengelere verilen tepkiler ve reaksiyonlar sonucu kişinin deli olduğuna karar verirler. Peki normal olmak nedir? Deli olmayana normal, ya da normal olmayana deli dersen, aslında deli ile normal arasında portakal ile mandalina kadar fark kalır ki, ne kadar yakından baktığına bağlı.
Haa, tam olarak yeri gelmişken söylemek istiyorum. Bir işe, bir düşünceye konsantre olmuşken, ya da yeteri kadar uzun süre bişeylere konsantre olduktan sonra kendini tam salmışken, uyurken, düşüncelerini özgür kılmışken, tam sarhoş olmak üzere, çakırkeyif kademesini geçmek üzereyken, ot içerken, sevişirken, koşarken, motosiklet kullanırken, yere eğilmişken, fırça atarken, fırça yerken ve daha bilimum durumlarda çalan telefondan NEFRET EDİYORUM! Az önce telefon çaldı, toplam 15 dakika hiç bir şey ko nu şul ma dı ve hiç bir sorum çözümlenmedi ve hiçbir konu tartışılmadı ve hiçbir yeni şeye başlanmadı ve hiçbir eski şey devam ettirilmedi ve tamaaaamı boş, bomboş bir konuşma yapıldı. Kazanan türksel olsun, hediyeleri göte giren kola şişeleri olsun, A oum! Raga Oktay bana gelsin, o da sensin. Ragaoktay ile çiçekbozuğusuratlıadınıhatırlamadığımadam sevişsinler. Demek istediğim insan aynı anda sadece ve sadece tek bir şeyle ilgilenmelidir. Asla ve asla ve asla bir konuda zihnen bir yoğunlaşma varsa, ya da zihin tamamen gevşetilerek tüm tasmalardan bağlardan teker teker kopartılmak isteniyorsa ve ilk birkaç adım atıldıysa telefon çalmamalı. Hee, ya da salak ben, siktir git telefonu kapat hayvan herif. Sonra da şikayet et. Gerzek.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)