Silence is golden,
Duck tape is silver.
26 Aralık 2011
Güdü Serisi - Uyku
Az önce bir arkadaşıma telefonda nasıl birilerini öldürüp yakalanmayabileceğime dair heyecanlı heyecanlı hikayeler anlatırken karşıdan ses gelmediğini farkettim. Uyumuş HAHAH.
Buradan 2 sonuç çıkabilir:
1- Cidden beni ve/veya söylediklerimi sallamıyo.
2- Öyle enteresan bir hayatı var ki birilerini öldürmek, kaçmak, yakalanmamak planları filan son derece sıradan geliyor, ninni gibi. Ben TV'de prime time'da bişeyler seyrederken aynı duruma geliyorum. Prime time'daki salak şeyler bana nasıl sıradan ve ilgi çekmez geliyorsa, benim anlattıklarım da arkadaşıma öyle gelmiş olsa gerek.
Demek ki arkadaşım Mrs. Smith! Vay bee... 1. ihtimal daha olası HAHA!
Buradan 2 sonuç çıkabilir:
1- Cidden beni ve/veya söylediklerimi sallamıyo.
2- Öyle enteresan bir hayatı var ki birilerini öldürmek, kaçmak, yakalanmamak planları filan son derece sıradan geliyor, ninni gibi. Ben TV'de prime time'da bişeyler seyrederken aynı duruma geliyorum. Prime time'daki salak şeyler bana nasıl sıradan ve ilgi çekmez geliyorsa, benim anlattıklarım da arkadaşıma öyle gelmiş olsa gerek.
Demek ki arkadaşım Mrs. Smith! Vay bee... 1. ihtimal daha olası HAHA!
24 Aralık 2011
Kutsal Kitap
Hani gavur ülkelere gidersin de otelde kalırsın ya. Odadaki bütün çekmeceleri açar kapatırsın, birinden birinde İncil vardır mutlaka.
Bir gün, hayat ne getirir bilinmez, olur da bir otel sahibi olursam, bütün odalara "Tehlikeli Oyunlar"ı koyacağım. Kendi yönetim odamda da her sayfasını tek tek çerçeveleyip duvarlara asacağım.
Gerçi odalara koymak için otel sahibi olmaya gerek yok, temizlik görevlisi de olabilirim. Ya da temizlik görevlilerini kandırabilirim. Biri Tyler mı dedi? Final rule...
Bir gün, hayat ne getirir bilinmez, olur da bir otel sahibi olursam, bütün odalara "Tehlikeli Oyunlar"ı koyacağım. Kendi yönetim odamda da her sayfasını tek tek çerçeveleyip duvarlara asacağım.
Gerçi odalara koymak için otel sahibi olmaya gerek yok, temizlik görevlisi de olabilirim. Ya da temizlik görevlilerini kandırabilirim. Biri Tyler mı dedi? Final rule...
23 Aralık 2011
Bir şeye daha kızıyorum
Hayatta tahammül edemediğim tek bir şey var sanıyordum. Meğer bir tane daha varmış.
Aptallığa tahammül edemiyorum. Tahammül edemiyorum demek, öyle menopozlu kadının tahammül edememesi gibi bir tahammül edememek değil. Sinirlerim geriliyor, kendimi tutamayıp patlıyorum. Ama nereye patladığıma o sıra dikkat bile edemiyorum. Çok kötü bir durum. Öyle tahammül edemiyorum yani. Normalde çok sakin ve neşeliyim. Bu tahammül edemediğimi bildiğim şey.
Yeni öğrendiğim şey ise yapanın yanına kâr kalması tahammülsüzlüğü. 3 gün önce bir arkadaşımın başına gelen olay sonrası öğrendim. O kadar sinirlendim ki, arkadaşımdan beter oldum, ertesi gün ise herşeyi bırakıp arkadaşıma bişey yapmadığı için bağırmaya başladığımı farkettim. Allahtan beni tanıyor ve seviyor. Yoksa ağzıma sıçması gerekir, ya da en azından "sanane lan, siktir git" demesi gerekirdi. Öyle kaybettim kendimi telefonda. İyi değil. Sonra düşününce, daha önce de böyle yapıp da yanına kar kalma durumlarını gözden geçirince, evet dedim kendi kendime, galiba ben buna da tahammül edemiyorum.
Umarım arkadaşım bişey yapar, ben de rahatlarım. Bencil bir istek değil, arkadaşım çok daha fazla rahatlayacak. O unutsa bile ben ona sık sık hatırlatacağım. Okuyordur belki yazdıklarımı. Unutma, unutsan da unutturmayacağım, tamam mı? Kim olduğunun farkında ol, ne gerekiyorsa yap. Acıma, acınacak hale düşürme kendini. İyi düşün, bir kerede yap. Yoksa sonunda ben yapacağım.
Aptallığa tahammül edemiyorum. Tahammül edemiyorum demek, öyle menopozlu kadının tahammül edememesi gibi bir tahammül edememek değil. Sinirlerim geriliyor, kendimi tutamayıp patlıyorum. Ama nereye patladığıma o sıra dikkat bile edemiyorum. Çok kötü bir durum. Öyle tahammül edemiyorum yani. Normalde çok sakin ve neşeliyim. Bu tahammül edemediğimi bildiğim şey.
Yeni öğrendiğim şey ise yapanın yanına kâr kalması tahammülsüzlüğü. 3 gün önce bir arkadaşımın başına gelen olay sonrası öğrendim. O kadar sinirlendim ki, arkadaşımdan beter oldum, ertesi gün ise herşeyi bırakıp arkadaşıma bişey yapmadığı için bağırmaya başladığımı farkettim. Allahtan beni tanıyor ve seviyor. Yoksa ağzıma sıçması gerekir, ya da en azından "sanane lan, siktir git" demesi gerekirdi. Öyle kaybettim kendimi telefonda. İyi değil. Sonra düşününce, daha önce de böyle yapıp da yanına kar kalma durumlarını gözden geçirince, evet dedim kendi kendime, galiba ben buna da tahammül edemiyorum.
Umarım arkadaşım bişey yapar, ben de rahatlarım. Bencil bir istek değil, arkadaşım çok daha fazla rahatlayacak. O unutsa bile ben ona sık sık hatırlatacağım. Okuyordur belki yazdıklarımı. Unutma, unutsan da unutturmayacağım, tamam mı? Kim olduğunun farkında ol, ne gerekiyorsa yap. Acıma, acınacak hale düşürme kendini. İyi düşün, bir kerede yap. Yoksa sonunda ben yapacağım.
13 Aralık 2011
11 Aralık 2011
Hikaye
Yazmak istiyorum zaman zaman, hem de çokça. Hikaye yazıyorum. Birkaç
arkadaşıma ve kızkardeşime gönderiyorum. Beğeniyorlar. Ama benim
hikayelerim çok kısa. En uzunlarından biri 3 sayfa, ama fikir Stephen
King'de olsa aynı şeyi 300 sayfada anlatırdı. Gereksiz.
arkadaşıma ve kızkardeşime gönderiyorum. Beğeniyorlar. Ama benim
hikayelerim çok kısa. En uzunlarından biri 3 sayfa, ama fikir Stephen
King'de olsa aynı şeyi 300 sayfada anlatırdı. Gereksiz.
Bir açıdan da Fahrenheit 451 geliyor aklıma. Hani çok şey kısaca
veriyolardı halka. Ama yine de daha kısa olanın daha etkili olduğunu
düşünüyorum. Einstein da benzer bir şey söylemiş ya hehe.
Ama hikaye dışında da yazmak istiyorum. En rahat şey yazmak. Daha saf.
Kitap okuyosun mesela. Kitaplarda hemen hemen her zaman aslında
faydalı olmak istediğin insan / durumda bile aslında kendine faydalı
olmak istediğin söyleniyor. Düşünüyosun, lan doğru cidden. Kendime
faydalı olmak istediğim için yazmak istiyorum herhalde. Düşünmek için
daha fazla zaman gerekiyor.
Bu teori 2 - 3 gün önce abimi düşünürken ortaya çıktı. Aslında kendi
kendime abimi düşünürken bir ışık yandı, doğru olmayabilir de. Yani
abim için geçerli olmayabilir. Kör kendinden pay biçer derler ya,
benim geçerli.
Abim ciddi konularda konuşmayı sever. Kimsenin ciddiye almadığı ama
gerçekten ciddi olan konulardır bunlar belki de. Yine de en doğrusunu
bulmak için konuşmak ihtiyacı hisseder. Çünkü düşünürken çok hızlı
gider. Karar verme mekanizması düşünme mekanizmasından çok daha yavaş
çalışır. Aynı anda çok karmaşık onlarca şey düşünürsün ama karar
verirken o kadar hızlı analiz edemezsin. Karar vermek değil de analiz
etmek diyelim. Düşünmek yerine de ihtimal hesabı diyebiliriz. İhtimal
sayısı 2 olsa da, analiz mekanizması nispeten yavaş olduğu için,
analiz sona erene dek ihtimal mekanizması ihtimallerin sonuçlarını 8.
dereceye kadar hesaplamış ve devam etmekte olur. İhtimal mekanizması
analiz mekanizmasına sürekli data yükler ve analiz mekanizması işin
karmaşıklığından ziyade ihtimal mekanizmasının gönderdiği yükün
fazlalığı sebebi ile iflas eder. Eğer kafan fazla hızlı ve belki de
ihtimale ağırlık verecek şekilde fazla hızlı ise analiz zorlaşır.
Çünkü standart yoktur kafanın içinde. Analiz mekanizması yüzde kaç
sapma ile hesap yapması gerektiğini bilmez.
Konuşmak ise düşünceye göre çooooooooooook yavaş bir mekanizma. Hatta
deli değilsen ve kendi kendine konuşmuyorsan karşında seni dinleyen
biri varsa (benim gibi makinelerle konuşmuyorsan) hız daha da azalır.
Bu da senin ihtimal mekanizmanı açıklayana kadar geçecek sürede analiz
mekanizmanın bir cevap türetebilmesine olanak sağlar.
Benim gibi kağnı arabası kadar hızlı olanlar için de yazmak daha doğru
bir tercih. Ama bir yandan da eğer abim gibi Ferrari hızında biri
yazsa idi ne olurdu diye düşünmeden edemiyorum.
10 Aralık 2011
Motosiklet Düşmanı
Eveeet, herkes geldiyse ve hazırsa açıklıyorum arkadaşlar. Motosiklet kullanmanın gerçek düşmanı nedir sorusuna cevap veriyorum.
Yıllardır karda, kışta, güzel havada, buzlu zeminde her şekilde motosiklet kullanan biri olarak bunu açıklamak boynumun borcudur sayın basın mensupları.
Motosiklet kullanırken karşınıza çıkacak en büyük düşman basur memesidir. Evet, bazı arkadaşlar sanki basur mememi suratlarına sürmüşüm gibi yüzlerini buruşturdular. Ancak bu bir gerçek maalesef.
Konsantrasyon bozar, gereksiz yerde hız yapmaya, dikkatsizliğe sebep olur. Motosiklete binerken basur memenizi evde bırakın.
Sorun şu ki, soğuk dönemlerde motosiklet, memenize meme katar, canınızı yakar. Mecazî ve mealî anlamda götünüz yemiyosa aman diyim...
Yıllardır karda, kışta, güzel havada, buzlu zeminde her şekilde motosiklet kullanan biri olarak bunu açıklamak boynumun borcudur sayın basın mensupları.
Motosiklet kullanırken karşınıza çıkacak en büyük düşman basur memesidir. Evet, bazı arkadaşlar sanki basur mememi suratlarına sürmüşüm gibi yüzlerini buruşturdular. Ancak bu bir gerçek maalesef.
Konsantrasyon bozar, gereksiz yerde hız yapmaya, dikkatsizliğe sebep olur. Motosiklete binerken basur memenizi evde bırakın.
Sorun şu ki, soğuk dönemlerde motosiklet, memenize meme katar, canınızı yakar. Mecazî ve mealî anlamda götünüz yemiyosa aman diyim...
04 Aralık 2011
Sadece...
...yazmak istedim. Çok sıkıldım. Az önce, son zamanlarda beni heyecanlandıran tek şeyin bir hikaye fikri ve raftan yeni bir kitap seçmek olduğunu farkettim. Motosikletle her zaman 80'le girdiğin viraja gece, don varken 120 ile girmek bile heyecan vermiyosa, ya sen o motorun üzerinde değilsin, ya da sen sen değilsin.
Bişeyler yapmak gerekli mi? Belki de gerekli değil. Belki sadece alışmak gerekli. Askerlik bile çok kolay geçmişti benim için. Gerekli - gereksiz şalterleri kapatıyosun. Önünde yapman gereken şeyler var. Onları yapıyosun. O kadar. Hayata da öyle alışmak gerek galiba. Önünde yapman gereken şeyler olsun, onları yap, yaşlan. Bu da enteresan bir fikir. Aslında şalterleri kapatmadan denenebilecek bişey. Bakalım manda olabiliyo muyum...
Ya da gerçekten silkinmek, bişeyler yapmak gerek. Bisikletle Şırmak'a kadar gitmek gerek mesela. Ya da TC sınırı boyunca bir tur atmak, tellerin dibinden, yürüyerek. Sonuç? Saçma ya herşey. Uyumam lazım aslında. En güzeli. Ama uyuyunca da bana zaman kalmıyo be kardeşim. Haftada 7 gün çalışır mı bi insan? Yani tamam, çalışırsın da, evin arkasındaki ahırda inek besleyen çiftçi de değilsin ki. İnek için haftanın bir günü yok, her gün sağacaksın, yem - ot - su vereceksin filan. Eğer ben çiftçi değilsem ineğim demek ki. Haaa, doğru lan! İyi ki yazmışım. Şimdi anladım neden gerizekalı gibi hissettiğimi. Eureka! İnekmişim! Yaşasın. Toynaklarım klavyede uçuyordu sanki. Bir tren geliyordu çuuff çuufff... Ne güzel günlerdi o günler. Çayırlar, çimenler... Yarın değişiklik olsun diye yine çayıra çimene gidelim mi?
Yaa evet, 2 tane kalıp değişecek, Pazartesi gününe yetişmesi gereken mal var. Ayrıca ay sonu hesaplarına daha başlamadım bile. E peki neden gidip yatmıyosun evladım? Çünkü rüya göremiyorum artık. Mart ayında onlarca erkekle sevişmiş mırnav kedi gibi uyuyakalıyorum. Sabah tekrar işe. Gece rüya görmüyosan uyumak neden? Beni kim alıp götürecek buralardan? Kitap okumaya zaman bulamazken tek çare rüya. Bir ara lucid dream ile ilgili çook şey okumuştum. İlk başıma geldikten sonra kardeşimin başına geldiğinde. Yapabileceğimi, kontrol edebileceğimi hissettim. Yapabileceklerimden bilinçaltım korkmuş olmalı ki o gün bu gündür rüya görmüyorum. Haa, gördüm geçenlerde, süperdi. Ortağımla muhasebeciyi gördüm. Harika di mi? Ben hortlaklarla yağlı güreş yapmak, ılık Bodrum sahillerini kana bulamak gibi şeyler isterken gidip iş rüyası gör. Afferin sana. Sok kıçına o rüyayı. Gündüz zaten o var, gece neden bi daha oluyo ki? Hasta mısın kardeşim? Evet.
Dişim de şişti. Çok güzel oldu. Aynaya baktığımda gördüğüm asimetri çok güzel. Yüzümün sol tarafı şişmanmış gibi. Kilo bana yakışacak demek ki. Önümüzdeki 10 senelik planımda en az 2 kilo almak var. Lise 2'den beri, herhalde 1995 oluyo, aynı kiloda olur mu bi insan? Askerde kilo alırsın dediler, babayı aldık. Evlenince dediler, mafiş. İşe güce girince, yok. 30'unu bi geç de. Geçtik ama sağdan atıp soldan geçtik. Gerçi aynı kiloda kalmıyorumdur. Akşamları 1 kilo daha hafif olabilirim. Günlük eşyalarla 58, çıplak 53. Boynumdan assam kendimi biraz daha düşer. Libidom da düştü zaten. Siktir et, kullanmıyodum. İnşallah ihtiyacı olan biri bulur. Gazeteye ilan vermek gerekir mi, hükümsüzdür gibilerinden. Bulan adam benim libidomu kullanarak çocuk yapsa bana ne kadar benzer? Libidom değil canım, adam da değil, çocuk. Günün birinde arabayla yanlışlıkla çarptığım çocuk benim 2. libidomdan öz çocuğum olsa, ilk görüşte bana baba der mi? Yoksa herkesin söylediği gibi "önüne baksana hayvan herif" mi der? O da kırmızıda geçmeseydi. Hem az ilerde üst geçit var. Yusufpaşa'da canım. 35C'ye binmeyi özledim nedense. Güzeldi. Akşam Taksim'den 35C'ye binenler hep üçgen vücutlu amcalarla üçgen vücutlu ablalardı. Şişhane'den bi salıyodu adam otobüsü, ayaktakilerin yaşamla aralarındaki tek bağ o tavana bağlı demirlerdeki koptu-kopacak tutamaklar. Bazı ablalar yaşamla ölüm arasındaki ince çizgiyi ikiye bölüp tek elle tutunur, diğer elle de omuzlarına asılı çantalarını tutarlardı. Ama virajda ayaklar havalanmış. Öyle yani. Şoför bakıyo itiraz eden yok, bileşke kuvvetle denemeler yapıyodu. Ampirik bir akademik çalışma olsa gerek. Yokuş aşağı son sürat viraja girip, virajın en sert yerinde yapılabilecek en sert fren. Virajda ayakları yerden kesilen, tutamaklarda pastırma gibi ama açılı şekilde sallanan insanlar fren etkisi ile senkron bir şekilde, eller yerinde sabit olacak şekilde, havadaki bacaklar öne doğru gidip geliyo. Olaydı o körüklülerde şimdiki gibi kamera sistemi, online yayın filan, her gün iett'nin sitesinden 35C seferlerini seyrederdim. Akıllı tivi görüntüleri. Yaşamışsındır sen de. Düşünsene kameraya kayıt etmek isteyeceğin görüntüleri. Ya da yapılması gereken andan birkaç milisaniye sonra aklına gelen esprileri. Tam zamanında yapılmayan espriler seni gerizekalı gibi gösterir, 2 milisaniye geç kalsan bile. Zaman içinde alışırsın sen de, zamanı geçen esprileri yapmazsın. Ama içinde kalır o. Sonra eve gidince gülersin. Evde birileri varsa kızlar tuvaaletine kaçıp orada gülersin. Gülmek iyidir. Ama insanlara gülmeyeceksin, anlamıyolar. Kendi kendine güleceksin. Gülmek dediğim güleryüz. Kendi kendine güleryüzlü olacaksın. Ama insanlara değil. Onlara rol keseceksin. İnsanlık tarihinin en olmadık dertleri seni bulmuş gibi suratla gezeceksin. İçindeki güleryüzlü vatandaş öne mi çıkmak istiyo, hemen kızlar tuvaaaletine gidip orada kendine güleryüz gösterip içindeki canavarı sakinleştireceksin. Ondan sonra yine derler senin, çile seninmiş gibi dolaşacaksın. Bilmeyecek insanlar seni. Hiç ama hiç bilmeyecekler. Adını bile bilmeseler hatta. İşyerinde sahte isim kullansan mesela, adın Onur değil de Halit olsa, sen de kafandan Halit'e bir karakter çizsen ve işyerinde öyle dolaşsan. Sana Halit dedikleri için sen de o karaktere rahat bürünüp içinde kalsan. Sonra işten çıkınca biri Onur deyince kendine gelsen, hani parmaklarını şıklatınca bişey hatırlamama sendromu var ya, onun gibi. Doktor Çekil, Bayan Haydi. Güzel. Bir dahaki iş hayatımda, olmadı bir dahaki hayatımda filan, denemek lazım. Zaten bişeyler denemeden hayat nasıl geçer ki? Deneyemiyosan da deneyenlere engel olma. Denemiş olanların deneyimlerini oku. Güzel olur. Euler, çiçekler filan...
Bişeyler yapmak gerekli mi? Belki de gerekli değil. Belki sadece alışmak gerekli. Askerlik bile çok kolay geçmişti benim için. Gerekli - gereksiz şalterleri kapatıyosun. Önünde yapman gereken şeyler var. Onları yapıyosun. O kadar. Hayata da öyle alışmak gerek galiba. Önünde yapman gereken şeyler olsun, onları yap, yaşlan. Bu da enteresan bir fikir. Aslında şalterleri kapatmadan denenebilecek bişey. Bakalım manda olabiliyo muyum...
Ya da gerçekten silkinmek, bişeyler yapmak gerek. Bisikletle Şırmak'a kadar gitmek gerek mesela. Ya da TC sınırı boyunca bir tur atmak, tellerin dibinden, yürüyerek. Sonuç? Saçma ya herşey. Uyumam lazım aslında. En güzeli. Ama uyuyunca da bana zaman kalmıyo be kardeşim. Haftada 7 gün çalışır mı bi insan? Yani tamam, çalışırsın da, evin arkasındaki ahırda inek besleyen çiftçi de değilsin ki. İnek için haftanın bir günü yok, her gün sağacaksın, yem - ot - su vereceksin filan. Eğer ben çiftçi değilsem ineğim demek ki. Haaa, doğru lan! İyi ki yazmışım. Şimdi anladım neden gerizekalı gibi hissettiğimi. Eureka! İnekmişim! Yaşasın. Toynaklarım klavyede uçuyordu sanki. Bir tren geliyordu çuuff çuufff... Ne güzel günlerdi o günler. Çayırlar, çimenler... Yarın değişiklik olsun diye yine çayıra çimene gidelim mi?
Yaa evet, 2 tane kalıp değişecek, Pazartesi gününe yetişmesi gereken mal var. Ayrıca ay sonu hesaplarına daha başlamadım bile. E peki neden gidip yatmıyosun evladım? Çünkü rüya göremiyorum artık. Mart ayında onlarca erkekle sevişmiş mırnav kedi gibi uyuyakalıyorum. Sabah tekrar işe. Gece rüya görmüyosan uyumak neden? Beni kim alıp götürecek buralardan? Kitap okumaya zaman bulamazken tek çare rüya. Bir ara lucid dream ile ilgili çook şey okumuştum. İlk başıma geldikten sonra kardeşimin başına geldiğinde. Yapabileceğimi, kontrol edebileceğimi hissettim. Yapabileceklerimden bilinçaltım korkmuş olmalı ki o gün bu gündür rüya görmüyorum. Haa, gördüm geçenlerde, süperdi. Ortağımla muhasebeciyi gördüm. Harika di mi? Ben hortlaklarla yağlı güreş yapmak, ılık Bodrum sahillerini kana bulamak gibi şeyler isterken gidip iş rüyası gör. Afferin sana. Sok kıçına o rüyayı. Gündüz zaten o var, gece neden bi daha oluyo ki? Hasta mısın kardeşim? Evet.
Dişim de şişti. Çok güzel oldu. Aynaya baktığımda gördüğüm asimetri çok güzel. Yüzümün sol tarafı şişmanmış gibi. Kilo bana yakışacak demek ki. Önümüzdeki 10 senelik planımda en az 2 kilo almak var. Lise 2'den beri, herhalde 1995 oluyo, aynı kiloda olur mu bi insan? Askerde kilo alırsın dediler, babayı aldık. Evlenince dediler, mafiş. İşe güce girince, yok. 30'unu bi geç de. Geçtik ama sağdan atıp soldan geçtik. Gerçi aynı kiloda kalmıyorumdur. Akşamları 1 kilo daha hafif olabilirim. Günlük eşyalarla 58, çıplak 53. Boynumdan assam kendimi biraz daha düşer. Libidom da düştü zaten. Siktir et, kullanmıyodum. İnşallah ihtiyacı olan biri bulur. Gazeteye ilan vermek gerekir mi, hükümsüzdür gibilerinden. Bulan adam benim libidomu kullanarak çocuk yapsa bana ne kadar benzer? Libidom değil canım, adam da değil, çocuk. Günün birinde arabayla yanlışlıkla çarptığım çocuk benim 2. libidomdan öz çocuğum olsa, ilk görüşte bana baba der mi? Yoksa herkesin söylediği gibi "önüne baksana hayvan herif" mi der? O da kırmızıda geçmeseydi. Hem az ilerde üst geçit var. Yusufpaşa'da canım. 35C'ye binmeyi özledim nedense. Güzeldi. Akşam Taksim'den 35C'ye binenler hep üçgen vücutlu amcalarla üçgen vücutlu ablalardı. Şişhane'den bi salıyodu adam otobüsü, ayaktakilerin yaşamla aralarındaki tek bağ o tavana bağlı demirlerdeki koptu-kopacak tutamaklar. Bazı ablalar yaşamla ölüm arasındaki ince çizgiyi ikiye bölüp tek elle tutunur, diğer elle de omuzlarına asılı çantalarını tutarlardı. Ama virajda ayaklar havalanmış. Öyle yani. Şoför bakıyo itiraz eden yok, bileşke kuvvetle denemeler yapıyodu. Ampirik bir akademik çalışma olsa gerek. Yokuş aşağı son sürat viraja girip, virajın en sert yerinde yapılabilecek en sert fren. Virajda ayakları yerden kesilen, tutamaklarda pastırma gibi ama açılı şekilde sallanan insanlar fren etkisi ile senkron bir şekilde, eller yerinde sabit olacak şekilde, havadaki bacaklar öne doğru gidip geliyo. Olaydı o körüklülerde şimdiki gibi kamera sistemi, online yayın filan, her gün iett'nin sitesinden 35C seferlerini seyrederdim. Akıllı tivi görüntüleri. Yaşamışsındır sen de. Düşünsene kameraya kayıt etmek isteyeceğin görüntüleri. Ya da yapılması gereken andan birkaç milisaniye sonra aklına gelen esprileri. Tam zamanında yapılmayan espriler seni gerizekalı gibi gösterir, 2 milisaniye geç kalsan bile. Zaman içinde alışırsın sen de, zamanı geçen esprileri yapmazsın. Ama içinde kalır o. Sonra eve gidince gülersin. Evde birileri varsa kızlar tuvaaletine kaçıp orada gülersin. Gülmek iyidir. Ama insanlara gülmeyeceksin, anlamıyolar. Kendi kendine güleceksin. Gülmek dediğim güleryüz. Kendi kendine güleryüzlü olacaksın. Ama insanlara değil. Onlara rol keseceksin. İnsanlık tarihinin en olmadık dertleri seni bulmuş gibi suratla gezeceksin. İçindeki güleryüzlü vatandaş öne mi çıkmak istiyo, hemen kızlar tuvaaaletine gidip orada kendine güleryüz gösterip içindeki canavarı sakinleştireceksin. Ondan sonra yine derler senin, çile seninmiş gibi dolaşacaksın. Bilmeyecek insanlar seni. Hiç ama hiç bilmeyecekler. Adını bile bilmeseler hatta. İşyerinde sahte isim kullansan mesela, adın Onur değil de Halit olsa, sen de kafandan Halit'e bir karakter çizsen ve işyerinde öyle dolaşsan. Sana Halit dedikleri için sen de o karaktere rahat bürünüp içinde kalsan. Sonra işten çıkınca biri Onur deyince kendine gelsen, hani parmaklarını şıklatınca bişey hatırlamama sendromu var ya, onun gibi. Doktor Çekil, Bayan Haydi. Güzel. Bir dahaki iş hayatımda, olmadı bir dahaki hayatımda filan, denemek lazım. Zaten bişeyler denemeden hayat nasıl geçer ki? Deneyemiyosan da deneyenlere engel olma. Denemiş olanların deneyimlerini oku. Güzel olur. Euler, çiçekler filan...
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)