Bazen arkadaşlarım kendilerini çok kötü hissediyolar. Sevdiğim arkadaşlarım. Bu da yetersiz oldu. Çok sevdiğim arkadaşlarım. Önem verdiğim insanlar. Hiçbir hata yapmamış ama hataların hepsini kendilerine mal etmiş insanlar. Başlarına gelen şeylerin tek sorumlusu olarak kendini görenler. Çevresiyle ilgili diyecem bi de ama bunu anlatmak zor. Gazete okuyan anlamında değil, gerçekten çevresinde ne döndüğünün farkında olanlar.
İşte bu kadim dostlarımın kendilerini kötü hissettiğine şahit olduğumda, biri kolunu daldırıp kalbimi sökse daha iyi hissedebilirim. Değer verdiğim çok az insan var, onların kötü hissetmesine dayanamıyorum. Çoğu zaman elimden 3-5 saçma cümle sarfetmekten başka bişey gelmiyo; hepsi de klişe zaten. İçimde top gibi, ağır, sert bişey oluşuyo ama bırakacak yer bulamıyorum. Buraya bıraktım işte... Kendimi kandırayım birazcık daha...
Canim kardesim benim senin sevgin alakan ve dusunceligin o bahsettigin arkadaslarin icin yeterli oluyordur bence... Bisey soylemene yada yapmana bile gerek yok... Gercek arkadas dedigin kotu anlarda yaninda durmasini bilen arkadastir ki sen o kisiler icin gercek bir arkadassin...
YanıtlaSil